Nie pamietam, kiedy ostatnio bylam na kacu... na pewno wyszlam z wprawy, bo czuje sie jakbym umierala, a wypilam cos kolo 2 piw :/ co za zycie. Co do poprzedniej notki i komentarza iwci. Masz zupelna racje - nic nie usprawiedliwia rodzicow, ktorzy znecaja sie nad swoimi dziecmi. Dlatego wlasnie te wyklady sa dla mnie tak trudne, bo jak sie okazalo z jednej strony mialam ojca alkoholika, a z drugiej niezrownowazona psychicznie matke. Z depresja na dokladke. A poniewaz jestem jedynaczka, to musialam byc bardzo samotna. Wiecie, to jest bardzo trudny orzech do zgryzienia, bo ja mam do mamy i tak duzo zlosci (zawsze mialam), ale teraz to ja juz nie moge jej zniesc, szczegolnie, ze ona zachowuje sie wobec mnie skandalicznie. Wiec sami widzicie... zamiast isc zwawo i z ufnoscia w zycie, ja utknelam gdzies po drodze. I ani rusz dalej, tak czuje. I nie ma zdania "dziewczyno wyluzuj!zycie jest piekne!", bo to powoduje u mnie odruch wymiotny, ze tak to nazwe. Czuje, ze musze najpierw poukladac te puzzle.