Moi mili, we wtorek znalazlam sie w sercu swiata- bez mieszkania, bez pracy. Na szczescie Ony byl ze mna i mielismy samochod- od razu znalezlismy mieszkanie, pierwsze ktore ogladalam stalo sie moim. Prace zaczelismy szukac dnia nastepnego- rozwiezlismy 30 CV, od razu umowilam sie we wloskiej restauracji na probe- ide w niedziele, oraz wczoraj tez do mnie zadzwonil menager bardzo fajnego pubu z restauracja i bylam na dniu probnym. Wybiore sobie lepsza opcje:) Co mnie znowu zaskoczylo w Anglii? No znowu zapomnialam, ze jest tu tak cholernie brudno i syfiasto. Kiedy patrze na angielskie domki, bloki to mam wrazenie, ze one gnija, ze zaraz sie rozpadna. A mieszkam na koncu drugiej strefy w Londynie, nie w jakis slumsach. No ale za to jest tu Polakow od cholery. Kiedy szukalam pracy, to w 9 na 10 miejscach gadalam po polsku, jakos tak mi sie zdarzalo, ze podchodzilam do Polakow:) Mieszkam w domu tez tylko z Polakami. Ale nie martwie sie o to, ze nie pocwicze angielskiego, bo do miejsc w ktorych mam prace Polacy nie przychodza, jest za drogo. Wiekszosc odklada jak najwiecej, aby moc wrocic do Polski. Zapytalam dziewczyne z ktora mieszkam, czy jest tu na stale, majac na mysli, czy jest na dluzej, to sie strasznie wzburzyla, ze ona jest tu 2 lata i zamierza jak tylko odlozy wystarczajaco kasy wrocic do Polski. Zreszta ja przeciez to samo- troche zarobie przez jakis czas i spieprzam do siebie. I uwierzcie mi, wszedzie dobrze, ale...