Ostatnie wszystko robie z mysla o jednym... o Nim. Zapomnialam, ze obok mnie zycie sie normlanie toczy... dzis juz wiem, ze nabralam dystansu do tej sytuacji... juz mnie to tak wszystko nie boli. Juz postanowilam- lece sie z nim spotkac. Chce sie z nim spotkac. Zobaczyc co ma mi do powiedzenia, w ogole go zobaczyc... juz minal miesiac od naszego ostatniego spotkania. Juz nie bede tak cierpiala jak wczesniej, bo juz mu tak nie ufam, juz nie wierze jego slowom tak jak kiedys. I jeszcze jedno. Budze sie codziennie z mysla, ze nikt nam nie wrozy przyszlosci. Nikt nie wierzy, ze to sie moze udac. NIKT. To trudna sytuacja...